Η ασφάλεια στο ελικόπτερο δεν χρειάζεται τίποτε άλλο από κοινή λογική, συνοδευμένη από συνεχή συνείδηση της ανάγκης για προσωπική ασφάλεια.
Εάν ο διασωστης ξέρει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ένα ελικόπτερο, και εάν ακολουθήσουν τις οδηγίες των πιλότων ή του πληρώματος, θα μειώσουν τους κινδύνους στο να γίνουν αυτοί τραυματίες.
Ο πιο σημαντικός κανόνας είναι να μείνει κάποιος σε ασφαλή απόσταση από το αεροσκάφος, όταν αυτό βρίσκεται στο έδαφος και οι έλικες γυρίζουν.
Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι άκρες των ελίκων κινούνται με ταχύτητα σχεδόν ίση με την ταχύτητα του ήχου.
Όταν συνοδεύουν ένα μέλος του πληρώματος ενός αεροσκάφους είτε για να πάνε σε αποστολή ή για να βοηθήσουν στο φόρτωμα ασθενούς, οι διασωστες δεν θα πρέπει να επιχειρήσουν να ανοίξουν καμιά πόρτα του αεροσκάφους ή να μετακινήσουν εξοπλισμό, εκτός και εάν τους δοθεί η άδεια από το πλήρωμα πτήσεως. Ακόμη και όταν πλησιάσει το αεροσκάφος ο διασωστης, θα πρέπει να το κάνει με εξαιρετική προσοχή, λαμβάνοντας υπόψη του τους κινδύνους.
Άλλος σημαντικός κανόνας ασφάλειας είναι να μην πλησιάζουμε ποτέ το ελικόπτερο από πίσω. Η περιοχή προσέγγισης είναι μεταξύ των ωρών εννέα και τρεις με τον πιλότο στριμένο μπροστά στις δώδεκα.
Η περιοχή προσέγγισης έχει αυστηρά καθοριστεί εξαιτίας του κινδύνου από τον έλικα της ουράς. Επιπρόσθετα ο πιλότος μπορεί να χρειαστεί να στρίψει το πτερύγιο της ουράς σε διαφορετική κατεύθυνση για να απογειωθεί.
Ο έλικας της ουράς είναι μια λεπίδα, που περιστρέφεται παρά πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα αρκετές φορές είναι αδύνατον να την δούμε λόγω της μεγάλης ταχύτητας περιστροφής. Όλοι που είναι γύρω από το ελικόπτερο θα πρέπει να μένουν μακριά από τον έλικα αυτόν. Εάν είναι απαραίτητο να κινηθεί κάποιος από την μια πλευρά του ελικοπτέρου στην άλλη, θα πρέπει να κάνει τον γύρο του αεροσκάφους από μπροστά.
Κανένας δεν κάνει να γονατίσει κάτω από την άτρακτο, τον έλικα ανύψωσης η το πίσω μέρος του ελικοπτέρου. Ο πιλότος δυσκολεύεται να κοιτάξει σε εκείνες τις περιοχές. Όταν υπάρχει αρκετό προσωπικό καλό θα είναι ένας να μείνει σε απόσταση ασφαλείας και να προειδοποιεί τους παρευρισκομένους για τους κινδύνους.
Άλλος τομεας ευθύνης όταν πλησιάζουμε ένα ελικόπτερο, είναι το ύψους του κυρίως έλικα. Εξαιτίας της ελαστικότητας του έλικα μπορεί να καμφθεί πολύ χαμηλά, μέχρι και 1,50 μέτρα από το έδαφος.
Όταν κάποιος πλησιάζει το ελικόπτερο θα πρέπει να προχωράει σκημένος. Ο άνεμος επηρεάζει το ύψους του έλικα χωρίς προειδοποίηση. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να υπάρχει, όταν χρειάζεται να μεταφερθούν άτομα και εξοπλισμός κάτω από τον έλικα. Οι αεροστρόβιλοι που δημιουργούνται από τους έλικες μπορούν να παρασύρουν διάφορα και ελεύθερο εξοπλισμό και να συντελέσουν ώστε να γίνουν αυτά κίνδυνος για το αεροσκάφος και για το προσωπικό – διασωστες.
Αν δεν υπάρχει άλλος χώρος και το ελικόπτερο πρέπει να προσγειωθεί σε κεκλιμένο επίπεδο, τότε θα πρέπει να υπάρξει μεγάλη προσοχή. Ο κυρίως έλικας θα είναι πιο κοντά στο έδαφος στη ανωφερή πλευρά. Ο πιλότος θα πρέπει να δώσει οδηγίες για το πότε πρέπει να πλησιάσουν το ελικόπτερο.
Οι παρακάτω πληροφορίες παρέχονται για να μειώσουν τους κινδύνους, που σχετίζονται με τις περιοχές προσγείωσης. Αν είναι αλήθεια ότι ένα ελικόπτερο μπορεί να πετά κάθετα, επάνω κάτω, αυτός είναι ο πιο επικίνδυνος χειρισμός. Ο πιο ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος για προσγείωση και απογείωση είναι παρόμοιος με αυτόν που χρησιμοποιείται για τα αεροπλάνα. Η προσγείωση σε μικρή γωνιά (όχι κάθετα) επιτρέπει πιο ασφαλείς χειρισμούς. Η απογείωση είναι το αντίστροφο αυτής της διαδικασίας. Και πρέπει να συνδυάζει μια βαθμιαία άνοδο και μια κίνηση προς τα εμπρός με μικρή γωνιά.
Ο καθαρισμός του χώρου προσγείωσης από τον διασωστη είναι παρά πολύ σημαντικό έργο. Θα πρέπει να ελέγξουν για διασκορπισμένα συντρίμμια, ηλεκτρικά σύρματα, σπασμένα κλαδιά, εξοπλισμούς, ζώα και κάθε τι άλλο που μπορεί να προκαλέσει κίνδυνο. Αν υπάρχουν εμπόδια ο πιλότος θα πρέπει να ενημερωθεί για αυτά με τον ασύρματο η με συνιαλα την ώρα που θα κάνει την αναγνωριστική βόλτα πάνω από το σημείο προσγείωσης. Ο πιλότος κάνει την τελική επιλογή του τόπου προσγείωσης.
Οι νυχτερινές επιχειρήσεις είναι πολύ πιο επικίνδυνες και δύσκολες από αυτές που γίνονται μέρα. Οπότε και τα εμπόδια και ο χώρος προσγείωσης δεν είναι πολύ ορατά από τον πιλότο. Συχνά ο πιλότος θα πετάξει επάνω από την περιοχή με ανοιχτά τα φώτα του και με τον προβολέα όχι μόνο για να διαπιστώσει τα εμπόδια αλλά και να αποκαλύψει τις σκιές των εναερίων καλωδίων, επειδή τα ίδια τα καλώδια μπορεί να μην φαίνονται, ενώ οι μεταβαλλόμενες σκιές τους είναι συχνά ορατές.
Το προσωπικό της διάσωσης δεν πρέπει να φωτίζει στον αέρα για τι μπορεί να τυφλώσουν προσωρινά τον πιλότο. Ο φωτισμός θα πρέπει να είναι επαρκείς και να στρέφεται προς το έδαφος και προς τον τόπο προσγείωσης. Ακόμα και μετά την προσγείωση τα φώτα πρέπει να είναι στρωμένα αλλού. Φωτισμό μπορούν να κάνουν σε απόσταση τα αυτοκίνητα που υπάρχουν τριγύρω (π.χ. ασθενοφόρα, πυροσβεστικά, περιπολικά, ιδιωτικά).
Φυσικά το κάπνισμα, η φωτιά και οι φωτοβολίδες απαγορεύονται σε απόσταση 50 μέτρων . Καλό θα είναι να αποφεύγονται.
Οι διασώστες συνεχώς αναγνωρίζουν ότι τα διασωστικα αεροσκάφη και συγκεκριμένα τα ελικόπτερα είναι μια ευπρόσδεκτη και χρήσιμη μέθοδος στην επείγουσα αναγκη.
Αυτές οι επιχειρήσεις γίνονται πιο αποτελεσματικά από αυτούς που είχαν τον χρόνο να εξοικειωθούν με τέτοιες υπηρεσίες.
